افطاری حرم امام رضا یکی از بزرگ‌ترین مراسم افطاری‌ای است که در جهان اسلام برگزار می‌شود. در ماه رمضان هر روز هزاران نفر در این مراسم شرکت می‌کنند و بعد از اذان مغرب روزه‌شان را در جوار حرم مطهر امام هشتم شیعیان باز می‌کنند. برگزارکردن مراسم افطاری یکی از سنت‌های زیبای ماه رمضان است و افرادی که توانایی‌اش را دارند، با برگزارکردن مراسم افطاری و دعوت از اقوام و آشنایان یا نیازمندان سعی می‌کنند از برکات این ماه مبارک استفاده کنند.
عنایات ویژه هشتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، زمان و مکان نمی‌شناسد؛ می‌خواهد مسیحی، یهودی یا مسلمان باشی فرقی نمی‌کند، چرا که او چراغ هدایت است و فطرت‌های پاک را به خوبی راهنمایی می‌کند، کافی است که از با عمق وجود او را صدا بزنید و او را بخوانید. Continue reading »
مزیت اول – زیارت حضرت رضا (علیه السلام) افضل و برتر از زیارت سیدالشهدا (علیه السلام) است:
شاه عبدالعظیم حسنی فرمود: به حضرت جواد علیه السلام عرض کردم که به زیارت قبر حضرت سیدالشهدا علیه السلام مشرف شوم یا به زیارت پدرتان.فرمود: اندکی درنک کن؛ سپس داخل اندرون شد بعد – در حالی که اشکهایش بر رخسارش جاری بود – خارج شد و… سپس فرمود: زائران امام حسین علیه السلام بسیارند؛ اما زائران پدرم کمند.
موسی بن سیار (از یاران حضرت رضا علیه السلام)، می‌گوید:
«روزی همراه ایشان بودم همین که نزدیک دیوارهای طوس رسیدیم صدای ناله و گریه‌ای را شنیدم. من به جست و جوی آن رفتم. ناگاه دیدم جنازه‌ای را می آورند در این حال حضرت از مرکب پیاده شده و به طرف جنازه آمدند و آنرا بلند کردند و چنان به آن جنازه چسبیدند، همچون بچه‌ای که به مادرش می‌چسبد آنگاه رو به من نموده فرمودند: Continue reading »
آستان قدس رضوی که فلسفه‌ی وجودی خود را مدیون وجود بارگاه مطهر حضرت رضا(ع) و تلاش برای ترویج فرهنگ و معارف رضوی و صیانت از موقوفات آن حضرت می‌داند، همواره و در دوره‌های مختلف استقلال خود را حفظ کرده است.
پس از مرگ هارون‌الرشید، امین (خلافت: ۱۹۳ ـ ۱۹۸ ق) با نادیده گرفتن وصیت پدر، جانشینی مأمون و قاسم را لغو کرد و پسر خردسالش موسی را به جانشینی برگزید. مأمون نیز که در آن زمان والی همهی سرزمینهای ایرانی شرق همدان بود، به نشانهی اعتراض بر درهم‌هایی که در استانهای تحت فرمانش ضرب می‌کرد، نام برادر را به عنوان خلیفه نمی‌آورد (نیز نک: باسوُرث ۱۹۷۵: ۹۲). بر برخی از این درهم‌ها چنین نوشته شده است: «مما امر به الامیر المأمون ولی عهد المسلمین عبدالله بن امیرالمؤمنین» (بخارا و بلخ و سمرقند و مرو و نیشابور و هرات، ۱۹۳ ـ ۱۹۵ ق؛ زرنج، ۱۹۳ ـ ۱۹۷ ق؛ طبرستان، ۱۹۴ ق؛ محمدیه، ۱۹۴ ـ ۱۹۵ ق). برخی از درهم‌ها نیز با این عبارت ضرب می‌شد: «مما امر به الامام المأمون ولی عهد المسلمین عبدالله بن امیرالمؤمنین» (بخارا و سمرقند، ۱۹۴ ـ ۱۹۵ ق؛ بلخ و محمدیه و هرات، ۱۹۵ ق).
Continue reading »
این مقاله که در مجله مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی، دوره ۱۰، شماره ۳۹، بهار ۱۳۹۴، صفحه ۷۳-۸۴ نوشته شده توسط ندا سلیمانی‌فر به چاپ رسیده است به مهمترین چالش پیش روی جهان اسلام پرداخته و سعی دارد بر اساس آموزه ها، گفتار و سبک زندگانی امام رضا علیه السلام تقریب و همگرایی و اخوت ایمانی را در میان جامعه اسلامی ترویج نماید درچکیده این مقاله آمده است: Continue reading »
۵-۴٫ متصوفه
اواخر قرون دوم هجری، گروهی میان مسلمان ها دیده شدند که ظواهر و حالات آنها شباهتی با مسلمانان نداشت و چون لباس پشمینه ی دهاتی خشنی می پوشیدند نام صوفی گرفتند. بعضی از آنها در نقاط دور از جمعیت، صومعه ای برای خود ساخته، در آنجا زندگی می کردند، برخی در مغازه ها گوشه نشین شده و دسته ای در صحراها می گردیدند (قشیری، ۱۳۷۴، ص ۷). دکتر طه حسین درباره پیدایش تصوف در جامعه ی اسلامی می نویسد: «تصوف در آغاز به صورت ترک دنیا و زهدی بود که طرفداران آن زیاده روی کردند و رسول اکرم (ص) آن را ناروا شمرد». تصوف منحصر به اسلام نیست و در کیش مسیحی نیز شناخته شده است، لیکن متصوفه اسلام برخود سپس بر مردم زیاده روی و ستم کردند و کار تصوف پس از شیوع نادانی و خفتگی به انواعی از حقه بازی و دروغ کشید و شری بسیار از آن به عموم رسید؛ شری که اگر پیشوایان اولیه تصوف می دیدند، سخت از آن به تنگ می آمدند و آن را به شدت انکار می نمودند» (حسین، ۱۳۴۶، ج ۱، ص ۲۳۰).
۴- پیدایش فرقه ها
وظیفه تبلیغی انبیا و اوصیا آن است که تکلیف شرعی مردم عصر خود را برای آنان بیان کنند و از آنجا که مسلمانان حاضر در عصر پیامبر(ص) نیازمند آن بودند که امام پس از پیامبر خود را بشناسند، پیامبر(ص) بارها در موقعیت های مختلف، علی(ع) را وصی خود قرار داد؛ همچنین ایشان در تعیین اوصیای خود و اولوالأمر مردم، پس از علی بن ابیطالب(ع) تا روز قیامت به حسب اهمیت، نام های دوازده امام را به طرق مختلف معرفی می نمود (صدوق، [بی تا]، ج ۴، ص ۱۷۹/صدوق، ۱۳۳۸،ص ۹۰-۹۱/عسکری، ۱۳۷۴، ص ۴۹)؛ بر این اساس، آغاز فرقه گرایی و چه بسا رشد اساسی فرقه گرایی در اسلام را باید از آن روزی دانست که مسلمانان در یک صف بندی کاملاً متمایز، به مناقشه بر سر موضوع امامت و رهبری جامعه پرداختند. Continue reading »
مسلمانان پس از رحلت رسول اعظم(ص) و با توسعه سرزمین های اسلامی به فرقه های گوناگون تقسیم شدند و به تدریج انحرافاتی در عقاید آنها پدیدار شد. ائمه علیهم السلام که جانشینان رسول خدا(ص) در میان امت اسلامی هستند، به مقابله با این انحرافات پرداختند و در زمان های مناسب، عقاید نادرست ایشان را بیان فرموده، مطلب حق را ادا می کردند. امام رضا(ع) که در دوران خلافت مأمون (از طرفداران مکتب اعتزال) در پایتخت زندگی می کردند، با فرقه های مختلف مواجه بودند، از جمله آنها فرقه های واقفیه، غلات، متصوفه، معتزله،مجبره و مفوضه بودند که این مقاله به بیان شیوه مقابله آن حضرت با این فرقه ها پرداخته است.
کلید واژه ها: فرقه های کج اندیش، روش مواجهه امام رضا(ع)، غلات، واقفیه، معتزله، متصوفه، مفوضه. Continue reading »